Şakır şakır yağmur yağıyormuş. Hoca, pencereden sokağa bakarken, bir komşusunun ıslanmamak için koşa koşa gittiğini görmüş ve pencereyi açarak seslenmiş.
Komşu, ne kadarayıp!.. Senin gibi aklı başında, dini bütün bir ed em hiç Allahın rahmetinden kaçar mı?
Hocanın sözlerine inanan adam yavaşlamış ve ağır ağır yürümeye başlamış. Eve varması için epey yolu varmış.
Tabii eve varıncaya kadar donuna kadar ıslanmış. Eve gidip olup biteni karısına anlatınca, karısı, Hocanın kendisine oyun oynadığını söylemiş.
Günler geçmiş ve bir gün, bu kez de Hoca yağmura yakalanmış. Koşarak eve giderken komşusu pencereden görmüş Hocayı.
Adam hemen pencereyi açmış ve Hocaya: Hocam, Allahın rahmetinden kaçmaya utanmıyor musun? Sen böyle yaparsan cemaat ne yapmaz ki?
Hoca koşmaya devam ederek: Ne kadar cahilsin komşu, demiş, ben Allahın rahmetinden kaçmıyorum ki, rahmeti çiğnememek için koşuyorum.
